Kime, niye olduğunu bilmediğim kırgınlık, elinde silgisi, ben yazdıkça siliyor kelimelerimi. Zaten bir araya gelip bir cümle de edemiyorlar artık.
Bir başarısızlık hissi de peyda oldu kırgınlığın yanına ki her şey boşuna dedirtiyor.
Kelimelerim var olmak için bir sebep bulana kadar yokum artık.
İçimdeki o "değmez" hissi bu cümleleri de yutmadan...
Her şeye rağmen mutluluğu kendi içinde bulmalı insan. Boşlukta hissettiğimde ya kendime izin veririm o duyguyu tatmak için ya da beni yükselticek videolar izlerim. Sürekli aynı duygunun tekrarına düşmek inanılmaz geriyor beni
YanıtlaSilAslında çok karamsar biri değilim ama arada oluyor böyle. Ben de kendime izin verip o duyguyu yaşayanlardanım.
SilO "her şey boşuna"yı ben de söylüyorum son zamanlarda. Ama hayat söyletiyor.
YanıtlaSilMaalesef öyle. Hayat...
Sildeme öyle şeyler, yazarsın sen yaaa güzel yazılar her zaman, yoğunluktandır yani seninki, geçer geçer :) iş güç, editörlük senin bazen zaman bırakmıyor olabilir, olsun olsun geceer :)
YanıtlaSilNasıl pozitif bir enerjin var deep bilemezsin. Yazarak nasıl böyle bir enerji yayabiliyorsun hayret ediyorum. Nerede bir yorumunu görsem istemsiz bir gülümseme yayılıyor yüzüme. İyi ki varsın deep.
SilDip yapmışsınız anlaşılan. Hemen kurtulun bu psikolojiden bence:)
YanıtlaSilKurtuldum galiba. Başka çarem olmadığı için :)
Sil