Okumak...

Bundan 25 sene kadar önce (şimdi böyle yazınca zamanın ne kadar çabuk geçtiğinin farkına varıyor insan.Halbuki yaşarken öyle gelmiyor.Bazen günler  bazen saatler geçmek bilmiyor.)pencerenin kenarındaki yatağımda,çarşafın altında saklanmış,küçücük bir ayışığı altında satırlarını görmeye çalıştığım Finten’ i hatırlıyorum.

        Ne de çok kızardı annem.Boş boş kitap okuma ders çalış diye.O zamanlar elimdeki kitabı bırakırsam eğer o kahramanlar  ölecekmiş gibi gelirdi.Ne komik!

      Finten abimin kitapları arasındaydı sanırım.O yaşta okurken ne anladığımı bilmiyorum ama okumayı sevdiğimi ilk o zaman fark ettim galiba.

      Ortaokulda Rus Edebiyatı ile tanıştım.Ne müthiş bir şans, ne erken bir tanışma.İl halk kütüphanesinden kitaplar alırdım.İtiraf ediyorum,orada kitap ararken aldığım zevki bir daha hiçbir şeyde bulamadım.Şimdi istediğim kitabı internetten sipariş ediyorum.Büyük kolaylık.Hiç çaba gerektirmiyor.Ulaşılması kolay zevki az.Oysa o kütüphanede raflar arasında dolaşıp birkaç sayfayı okuyup kitabı alıp almamaya öyle karar vermek ne kadar mutlu ederdi beni.

    Sonra üniversite kütüphanesinin zenginliği…Eskişehir il halk kütüphanesinin yolları,tozlu rafları…

   Şimdi arada bir sahafa uğruyoruz ailecek.Kızım da kitap tozu yutsun diye.Ama yine de biliyorum ki hiçbir şey eskisi gibi değil.

   Deseler ki hayatından bir “an” seç ve oraya dön. Penceremin kenarındaki yatağımda,çarşafın altında saklanıp satırlarını zoraki okuduğum o “an” a dönerdim.

Velhasılı kelam okumak güzel…